1.
(
-au
V-gip
ap. Elexp Berg
; Lar, Añ, H),
dragatu.
Tragar.
Ura bezela pekatuak tragatzen edo irentsitzen ditue.
Gco I 418.
Don Teodosio dragatzera atera zan dragona.
SMSerm
201.
Kore lurrak iretsi edo tragatu zuen.
Lard 95.
Dozenaka tragatzen / zituen aleak.
Bil 124.
Gutxigatikan ez du / baliak tragatu.
Arrantz 34.
Burdeos guziya ere / berea baluke, / iru urte baño len / tragatuko luke.
JanEd I 41.
Tragatuko luteke / zagia trabeska.
Ud 31.
Tragatuko zinduket nik. --Traga beza nai badu senarra ezkontzen danian.
Sor AuOst 82.
Tragatu nairik ibilli naute / lau neskazar da atsuak.
Tx B I 60.
Errukarriyak ota tarteko / almitza ezin tragatu.
MendaroTx 58.
Geza ta gaziak / tragatu dituztela / dira notiziak.
Auspoa 68-69-70, 129.
Animaliak tragatu.
Arti MaldanB 198.
Basisi-belarra auan txetu eta aren izardia tragatu.
(G-goi).
Arin AEF
1980, 65.
2.
"
Tragadu, (fig.) condenado. Tragadu ori!
"
Totor Arr.
.
3.
(-au V-arr),
trageu
(V-arr). "Morir (solamente animales)" Totor Arr. "Tragau (V-arr), tragau ein, morir" Bouda CEEN 1972, 53.
4.
(-au V-arr-gip),
trageu
(V-arr). Ref.: Totor Arr; EAEL 257n. "Matar de forma violenta a un animal" Totor Arr. "Tragau, galdu (abereak)" (V-gip, comunicación personal).