1.
(
G; Lar,
Dv (G),
H),
hortzikatu (
G, BN, R),
orztxikatu (
Añ (G))
Ref.:
A (ortzikatu, ortxikatu);
Lh (ortzikatu)
.
Roer; morder; (fig.) remorder.
"Ratonar"
Lar.
"Remorder"
Ib.
"(Está picado de la) tarántula, tarantulak joa, ortxikatua dago
"
Ib.
"Ronger avec les dents"
Dv.
Ar bat beñere iltzen eztana, ta kondenatuaren barrena beti ortxikatzen ta txikitzen duen tormentua.
Cb Eg I 238.
Bihotza bethi bieta(n) usikiz ortxikatürik eta janik.
Egiat 199.
Argatik deitzen dire ongi rateroak [...], baitoaz ortxikatus ta txupatus projimoen ondasunak.
(198).
LE-Ir.
Konzienziako arrak ortxikatzen edo erreprenditzen ditu.
Gco II 3.
Sortu zitzaiezten sagu-samalda izugarri, gauza guziak ortxikatzen zituztenak.
Lard 152.
Zeren [larrapoteak] ortzikatuko ditu kanpoetan moteatzen diraden zuaitz guztiak.
Ur Ex 10, 5 (Dv iretsi, Ol irentsi, Ker, Bibl jan).
Egunaren sentian bialdu zuen Jaungoikoak artxo bat, zeñak ortxikatu zuen untzaren sustraia.
(Ion 4, 7). Ur ( in
BOEg 1535; Dv, BiblE ihartu, Ol, Ker igartu
).
Lapinek lakhet dute hortzikatzen, hortakotz ere deitzen dituzte hortzikariak.
GAlm 1957, 37.
(ap. DRA, s.v. hortzikari)
(Part. en función de adj.).
"Roído, ortxikatua
"
Lar.
2.
"(G), crugir los dientes"
A.