(-th- L, BN, S ap. Lh
),
otoitz-gai,
otoitzgei.
Tema, materia de oración.
Jesusen amore-nekeei dagozten zenbait otoitz-gai.
Mb OtGai tí.
Aita, zure Kongregazioak iraunen ez due otoitz-gaiezko ta artako diran libruz laguntzen ezpadiguzu.
Mb IArg I 52.
Berriz ere hartu zuen ber-othoitz geia, joan izan zen gogoz Galberiorat, ta khondu gin zuen han zekusala Gozabethari jainkozko hura.
Birjin 420.
Gure otoitz-gaiak lo aurretik irakurri.
JBDei 1919, 268.
Otoiz-gaia irauli gabe ere ordu osoan orrela egotea.
Or QA 155.
Moja batek ondoren otoitz-gaia dirakur danentzat.
Onaind STeresa 78.