1.
(L, BN, S ap. Lh
; oñ- Lar),
oiñazagarri (V ap. A, que cita el msOch
),
oiñazgarri (B ap. A
; oñ- Bera),
oñazkarri (Bera, s.v. oñazgarri
) .
(Adj.).
Doloroso.
"Sensible, que causa dolor"
Lar.
"Atormentador"
A.
Cf. OIN-OINAZKARRI.
Bizitze huntan paira detzakedan [min] guziak baino oinhazegarriagoak.
Birjin 222.
Neronek aterako dizut arantza oñazagarri ori; nik largako zaitut miñ gabe ta guziz sendaturik.
VMg 44.
Urbil dago, sulburrezko gar oiñazgarriatara bearra naizan ordua.
Amez Hamlet 42.
[Bere umea] bizi dan artean amaren oñazegarri itsusi-oker izan daiten!
Larrak EG
1958, 288.
2.
(Sust.).
Instrumento para producir dolor.
Ganibetak eta osterontzeko oñazgarriyak belz jardun ziran.
J.M. Tolosa EEs
1913, 178.