betu.
Descender, bajar; (trans.) bajar, hacer bajar.
Cf. Añ: "(Llevar o poner algo baxo de otra cosa, v.g. baxo la tierra, mesa: lurperatu, maiperatu, petu". v. azpiratu, beheratu. Cf. 2 behatu.
Goijak beetu dira; egun santubak birauta dakuskuz egun pekatuzkuak izatera.
Mg CO 289 (CC 192 beratu).
Geure asaba onak / gauzak igarririk / iñox bêtu ez eutsen / besteri bururik.
Zav Fab,
RIEV 1907, 93.
Zeñen guzien artean da Ignazio goiena, / nola odeien gañera kopeta altxaturik, / Loiola Elizak dauzkan etxeak beturik.
Aran SIgn 214.
(Part. en función de adj.).
Gaur leku beetuan dagoana, egon diteke egun gutxiren barruan goraturik.
VMg 32.
Zapaltzen duenak beetua, / artuko du bere lekua.
Ib. 48.
Vencer, derrotar.
Bere goralbenez esan biar dogu, sendijaganako maitasunak bere gorrotua betu ebala.
Kk Ab I 43.
Gure asabak gaurko egunez / Arrigorrian Ordoño / betu ta jaurti eben indarrez / mugatik bestalderaño.
Enb 95.
Gurendearen ikurtzat mugan / Kurutza jarri ebenak! / Onegaz beti betu ebezan / areiorik gogorrenak.
Ib. 96.
Dominar, someter.
Antziñeko enda zar, / Garbi ta bakana, / Orain maketuenak / Dagona betuta.
(1895).
AG 2399.