(
-lh- S ap. Lh y Lrq; -lh- VocS , Arch VocGr , Gèze),
eleztari (-lh- Dv (S), A).
(El) que habla; hablador, charlatán; elocuente.
"Hableur"
VocS
.
"Orateur"
Gèze.
"Syn. de elhetsu, bavard"
Dv, que cita a Bp.
"1.º qui parle intelligemment et élégamment. 2.º parleur, qui parle actuellement, qui est en conversation"
Lrq.
v. eleketari.
Mezan algarreki elhestariek bekhatü egiten dieya?
Bp I 107.
Holako gizon elhestari eta goguarik emaiten eztienetarik begira nazazü.
Mst III 45, 4 (SP elhetarik, Ch hitzuntzi).
Oraiko neskatilek ordenariozki / mithilak nahi tie ahalaz jaun handi, / jenerüs eta propi, plazent, elhestari.
'Diserts'
.
Etch 398.
Holako jente elhestari eta arhinetarik begira nezazü.
Ip Imit III 45, 4.
Onaren eta gaitzaren arteko eleztaria.
"Parlamentario"
.
Zink Crit 45.
Bi elhestarik ber hitzak ta ber gogoetak agertzen badituzte.
(S).
A EY I 138.
Zankho arhin, bürü arhin, / elhestari ere eder.
Casve SGrazi 104.