ilkiraztale,
elkerazle (-kh- S ap. Lrq
).
(El) que saca, hace salir.
v. ilkitzaile.
Meza zinian hasi, / Praubia zian ikhusi, / Bi jaun handi haien artin bere arropa txarreki, / Igorri elkherazlia sabre handiareki.
Etch 475n (en otra vers. jalki-erazlia
).
[Zaldiari] sartzen zaizko barnat gorphutzean bere lau zango-besoak! [...] Hekien ilkhiraztalea gizon edo izate berezia zela.
Hb Egia 76.