ALBO-ALBOKA.
a)
(V ap. A).
Tambaleándose; de un lado a otro.
Tragotxu bat geijago edaatia, albo alboka, begijak lausotu, oñak lokaturik etxera nekez biurtutia.
Mg CO 22 (
CC 18 albo alboka
).
[Tabernan] belutu ta doiala bideetan zabuka, albo alboka.
Ib. 220.
[Edanda daguanian] oinakin ondo ibiili ezina. Albo alboka juatia.
fB Ic I 272.
Ezekian, baiña, zelan azaldu, zegaitik edo zerik zetara erabillen burua albo alboka kristal edo beira-arteko irudiak.
A BeinB 89.
Begiak lausotu iakozan, asi zan albo-alboka, ta iru edo lau oiñkada emon orduko, oso-osorik io eban beia.
Ag AL 86.
Baña txalupea astiro-astiro joan atze-atzeka, ta albo-alboka ekatxaren indarraz.
Echta Jos 252.
Peru moskortuta dago ta albo-alboka dabil.
Zam Man 3.
b)
De un lado, hacia un lado.
Zangurruba atze-atzeka ibilli duala, ta karramarrua, barriz, albo-alboka.
Otx 60s.
Gaurtik aurrera, esan eutsan karramarruak zangurruari, onetaraxe ibilli bear yoguk, mutil: i atze-atzeka ta ni albo-alboka. Ezteritxok?
Bilbao IpuiB 243.