(
AN, Sal ap. A s.v. auspaztu
),
auzpeskatu,
auzpezkatu,
auspeskatu.
Postrarse, prosternarse.
v. ahuspeztu,
ahuspekatu.
Bera aratxago auzpeskaturik egon ze orazioan.
(91).
LE-Ir.
Gau batez auzpeskaturik kruzifijo baten alzinean asi zitzaio kexatzen amolsuki.
(157).
Ib.
Kofesorraren oinetara baino lehen belhaunikaturik eginen du kurutzearen seinalea, eta ahuspezkaturik erranen "Ni bekataria".
CatLuz 34.
Ok guziak emain dazkitzut, auspeskatuik adoratzen balin banaizu.
Echn Mt 4, 9 (He ahuspez jarririk adoratu, HeH ahuspez eroririk adoratu, Leon ahuspekaturik adoratu, Ker auspaz gurtu, IBk ahuspez gurtu; Hual postratan).
Ogei ta lau zagarrak auspeskatzen ziren tronuan yarria zagonain aitzinean.
Echn Apoc 4, 10.
(Ref. a objetos).
Eltzea auzpezka bertzean sar bite. [...] Ura eltze auzpezkatuaren barrena berez sartzen da.
(BN-baig).
A EY IV 260.