1.
(V-m, G-to-bet, AN-gip ap. A; Lar, Añ (G, AN), VocCB , Dv, H, Zam Voc),
urgon. Cojo.v. herren. Ekusiko dezue zein arin dabiltzan urgunak. MbOtGai I 156.
Naiz zarra dela apeza, ta naiz gaztea [...]; naiz urgon-maingua, ta naiz zuzena. MbOtGai III 171s.
Arkitzen dituan beartsu, eri, urgun ta itsu guziak. AA III 421.
Espalda ateriya, / urgun besotik [betroia]. Xe 296.
Urgunak bazebiltzala, lepratsuak garbitzen zirala eta hillak piztutzen zirala. ArrOrac 450.
Urgunari etzaio faltako laguntari. EZBB II 125.
Augusto Bordes aspaldian urguna edo kojua zen. Goñi 55.
Antzu, urgun, ortzik bageko, ezin gainkatuzko aari, elbarri, adarrak eta ederra galduak. OrMi 42s.
[Astoak] erosi eta, danak urgun. JKortEuskOl 1931, 26.
Ordia-antzo sar nazu, / begi-lauso ta urgun. LdiBB 90.
Nola mintzo ziran mutuak, ibiltzen urgunak. IrYKBiz 231.
Yonataren seme urguna. Ol2 Sam 9, 3 (Dv zangoz herbal, Ker oin-elbarritu
).
Bederatzigarrena, urguna zalako, etziteken [gudara] eraman. AtañoTxanKan 246.
azpiadiera-1.1
(Fig.). Ez du ezer ere erdizka ta urgun bezela uzten. Or duzu Barne-kanta, maite eresi sutsua, munduko literatur kondairan ezagutzen danik eta olerki lirikurik ederrenetarikoa. Onaind( inGaztMusIx 149
).
sense-2
2.
(AN-larr ap. AspLeiz2). Cojera.
azpisarrera-1
URGUN EGIN(AN-larr ap. Asp Leiz2; Lar, Añ (G), Dv). Cojear.