(L ap. A Morf 211 C; Dv, H ap. Lh),
garraitiar.
Vencedor, triunfador, victorioso.
v. garaile.
Zeren garaituek ordinariozki garaitiarren hitzkuntza [...] onhesten baitute.
ES 98.
Etsai garaitiarrena.
Ib. 93.
Yazartzen zioten alde guzietarik bere etsaiei eta bethi garaitiar gelditzen zen.
Lg I 270s.
Gudu guzietarik garaitiar ilkitzeko.
Mih 9 (32 garaitiyar ilkiarazi).
Harma garaitiarrak.
Dh 220.
Nik ere nahi dut [salbamendua] eta mundu guzia galduko badut ere, horrekin atara behar naiz garaitiar.
Dv LEd 57s (Cb Eg II 25 orrekin irten bear det
).
Hala xir[r]ipatto bat, lehen mehe zena / [...] ur lagunez egina ibai izigarri, / garaitiar doazu eder eta lodi.
Camoussarry (
in
KarlLB 193
).
Zarenaz geroz garhaitiar zure gerla guzietan.
Jnn SBi 133.
v. tbn.
Prop 1893, 280 (garrhaitiar).