Etim. Derivado de mehe .
Onom.:
Vaga Meaqua. (Roncesvalles, 1284) Lac VM 45.
Ariz Meaca. (1284) Arzam 339.
En Meacaur. (1475) Ib. 339.
1.
(O-SP 230, SP, Dv, H (+ mea- V, G), A).
"Un chemin étroit, aucunes disent qu'il signifie une éminence" O-SP 230. "(O), pas défilé" Dv. "Desfiladero, camino angosto" A. Harriet (de quien pasa a Lhande), trae además "Mehakea (L, BN), vigne" citando el ej. de EZ.
Mehakeek ere iasanen eztute ardantzerik, / ezta ordokiek ere abuztutan garbarik. EZ Man I 89. Eskualdunak estrosada preparaturik mendi mehaka gainean. ES 114. Emengo meakan ilten ditubez berrogei, ango esturan larogei, bide zigor baten eun. Astar II VI (v. tbn. IX). Lepo ala meaka ori bere bi egaletan zuaitzez yosiya da txukunki. Arburu EEs 1916, 318. Zelaia edo malda den, ordoki edo mendi [...] urtsu edo arritsu, lepoa edo meaka. FIr 166. Pilistarren sail bat sortu zan, Mikmas-ko meakaruntz. Ol 1 Sam 13, 23 (BiblE Mikmaseko menditarterantz).
2.
(AN-larr).
"Encrucijada de muchos caminos"
Asp ANaf.
ZANGO-MEHAKA.
v. zango.
ZINTZUR-MEHAKA.
v. zintzur.