txankame (
V-gip, G-azp),
xankame.
"Persona de piernas delgadas. Utilizado sobre todo como apelativo. I, txankame, baloia joik eta ez nere ankia
"
Elexp Berg.
"
Hamen, gure txankame!
"
ZestErret.
v. ZANGO-MEHE.
Ara, ari zaio [zaldiari] makilladaka xankame ura.
Urruz Zer 136.
Geienak dira eurak morrosko ederrak, / txanka-me, praka-nasai, sorbalda-bedarrak.
Enb 162.
Xirimiri txanka meia [...] baso aldetik agertu da gaur.
'El raquítico sirimiri'
.
Gand Elorri 60.
Señoritingo.
Ikusi gura neuke / bere [Karlos setimoren] entradea, / Madrilgo txanka meien / ariñeiketea.
KarlBB 503.
Nasakoak barriz aoa betean diñoe zalpurdikoakgaitik: Olango txankame bi ukabilkada bategaz amaitu leitekez.
Ag Kr 80.
Erriko jauntxoak be bai, erbesteko txankame batzuekaz nastean.
Ib. 140 (v. tbn. 130).
Soka-muturrak bazeukan bere elburua: idia adarretatik artu ta aunatzea, edo donostiarrek zioten bezela errendi egitea. Beraz, ez zan edozein zezenlari xankameak egitekoa.
Anab Don 58.