1.
iragaite (H),
igaraite (S ap. A
),
iraite (BN-baig ap. Satr VocP
).
"Pasaje, tránsito"
A (s.v. igaraipen).
Fidelén hiltzea bizitzerát iragaite bat da.
Lç
Ins
C, 4v.
Itsasoan igutzitzu iragaite xuxenak, / laster begiets dezagun hegi lehorrarenak.
EZ Man II 145.
Iragaitea eta hiltzea guztia da bat.
Ax 63 (V 41).
--Bazko hitz honek zer erran nahi dü? -- [...] Igaraitia. --Zer zeñharatzen derikü igaraite horrek?
Bp II 56s.
Mendeen iragaite zuzena.
Or Aitork 227.
Txirrindularien iragaitea igurikitzen.
Osk Kurl 146.
v. tbn. Ch III 57, 4.
2.
igaraite.
Acción de subir.
Zure zelietarat igaraitiaz.
UskLiB 18.
IRAGATEAN.
De paso.
Igaraitian banua / Costantinoblarik, bertan / Costantin jin nahi bada / gero harekilan.
Xarlem 1422.
Ezen ez zaituztet orai ikhusi nahi iragaitean, bainan uste dut egonen naizela zuekin zenbait denbora.
"En passant"
.
TB 1 Cor 16, 7 (Lç iragaitez, He iragatez, Dv bide nabar
).
Aipatüren dügü igaraitian Haritchabalet-en adiskide bat.
Const 41.
IRAGATEZ
(H; iragaitez H, A Apend). De paso.
Ezen etzaituztet orain iragaitez ikhusi nahi: baina speranza dut zerbait denbora egonen naizela zuek baithan.
"En passant"
.
Lç 1 Cor 16, 7 (He iragatez; TB iragaitean, Ur iraitzean, Dv, Bibl bide nabar
).
Iragaitez bezala menzione egin nahi ukhan dugu.
Lç
Ins
B, 5v.
Jüdio bat gerthatzen zen Erroman igaraitez, Napleserat eta gero Malthako islarat joaiteko.
Ip Hil 10.