1.
(Lar, Añ) .
(Adj.).
Suave.
O dulze eta suabe beti Birjinia Maria.
OracAr
121.
Bere itzegitean afable eta bere kondizioan suabe.
OA 102.
Remedio erraza eta suabea nere pekatuen barkazioa alkanzatzeko.
Iraz 67.
Tsuabeago egiteko tt bi orobat eskribitzen dituzte.
Cb EBO 25s.
S. Luis txit suabea.
Cb Just 12.
Aitzea musika bat ain suabea.
FamInst
714.
Beste batzuk dagoz suabe, manso, bigun eta agradu onekoak.
Zuzaeta 155.
Eranzuera suabe batek besteren kolera autsiko du.
Gco II 54.
Kanta suabeak.
AA III 392.
Zeren den suabea nere uztarria eta arina nere karga.
EvAN Mt 11, 30 (Hual y Samper suabe; Lç aisit, TB aise, Dv ezti, Ur leun
).
Auxen [biyotza] eskeinzten dizut / guztizko suabe.
Bil 95.
Kutxare batekin erabiltzen da [manteka], arik eta leun edo suabe dagoela ikusi arte.
Cocinan 43.
Sua du suabe.
Mdg 130.
2.
(Adv.).
Suavemente.
Suabe artu ditu / Alonsok idiak.
EusJok II 118.
Berriro ere baserritarrai / itz egingo'iot suabe.
Uzt EBT 69.
Bertsotan gogor eta / lanian suabe, / bertsolariyak ola / ibiltzen gerade.
Lopategi (
in
Uzt Noiz 59
).
XUABE .
(Forma con palat. expresiva).
a)
Suave.
Baiñan oso xuabe sua iduki.
Ostolaiz 71.
b)
Suavemente.
Bide txarretik nola / goazen xuabe.
Olea 221.