1.
(BeraLzM, A DBols).
Duplicar, redoblar.
Bai, urte onak bikoiztu egiten dituzu noski.
EgutTo 23-10-1924 (ap. DRA
).
Pozaldietan poza bikoiztu ta atsekabietan barruko mingotz ta oñazea arindu.
Ibarg Geroko 41 (ap. DRA
).
Bikoiztu ta irukoiztu bedi ezpata ilketaria.
Ol Ez 21, 19 (Ker bikoiztu; Dv ib. 21, 14 bikhundu
).
Ikus ezazu, ordea, lerroa oraindik deritzazun bikoizturik datekenik.
Zait Plat 65.
Eguzkiak, etzaterakoan, aunditzen ari itzalak bikoizten ditu.
'
Duplicat umbras'
.
Ibiñ
Virgil
35.
Egoa eta euri-iasa bikoizten dira.
Ib. 76.
Berendia ao-zabalik, errixumearen mailatik asi eta senatoreen mailataraino bikoiztuz dioan txalotsarekin.
'
Plausus [...] gemitatus'
.
Ib. 92.
En DFrec hay 4 ejs.
2.
bikuztu
(V-gip),
bikioztu
(V-gip). Hacer doble, formar dos elementos otro compuesto. "Bikuztu, biez bat ifiñi: fillaria eitteko [...]. Bikioztu, poner en doble (el hilo)" Iz ArOñ.
Horrela, ukigai oro "gogo-gaiez" bikoizturik legoke.
Mde Pr 327.
3.
"
Bikuztu (V-gip; FSeg), emparejar"
A.
Cf. bikoitz
(II, 1).
Juli ta Balerene, bein ta betiko, / Gaur bikoiztuko dozak alkar maitatzeko.
Enb 146.
Datorrelako beren maitiaz / Bikoiztuteko uste betiaz.
Ib. 203.