1.
(Lar) .
(Sust.).
Descontento.
Kontentu uste neben orduan / oi jatort deskontentua.
Lazarraga A, 1143v.
Kontentu-deskontentuak puntu baten / laster etorten dira enegana.
Ib. A17, 1186v.
Iñor ez det para nai / nik deskontentuban.
AzpPr 104.
2.
+deskontent.
(Adj.).
Descontento.
Nork ere hainitz bizio baitu, deskontent da.
SP Phil 527 (He 535 deskonten [sic] eta nekhetsu).
Ezlegókela ain deskontént gure Jauna inférnuan nola biótz bekatárian.
LE (
in
BOEanm 419
).
Deskontentu izateko edo kejarik izateko motiborik batere eztet.
Gco I 420.
Oraindik deskontentu / esan zutenakin.
Bil 32.
Oso illun ta deskontentu, iñor berari itzegiten trebetu ezin zan moduan.
Bv AsL 28.
Toki txarrian zela, / Deskontent zirela, / Kondizioniak ere / Garratzak zuztela...
(1930).
LuzKant
89.