(Vc ap. A; Lcc (ezt-), Lar, Añ),
estalgila.
Encubridor, cómplice.
"Alcahuete"
Lar, Añ.
"1.º [...] Estalgillerik ezpalego, lapurrik bere ez. 2.º (V-m), alcahuete"
A.
v. estalki
(3),
estalkin, estaltzaile
(2).
Ostuba edo kaltegiña biurtu nai eztaben guztiak ta estalgilla infernukuak.
CrIc 82.
Ipui onek adierazo nai du, ez dala inoiz lapurren estalgille izan bear.
VMg 28 (27 estalgilla).
Mandatari edo alkabueta estalgillaz baliatzen bada.
Añ
MisE
151.
[Iñori] bide okerra emon badeutsazu, edo zeu iñoren estalgilla ta mandatari ibili bazara.
Añ
EL2
146.
Gura leuke euren pekatuben estalgilla bat izatia.
Itz Berb I 374.
Ez baitakit oraindik estalgile ala saltsa-sortzaile izan zen.
MEIG IV 131.