1.
(V-arr-oroz-m ap. A; Lar, Añ, Izt 56r, Zam Voc
),
pozkaria,
pozgari.
Alegría; consuelo.
"Alegría"
Lar, Añ.
"Complacencia"
, "consuelo", "entretenimiento", "fiesta", "gozo", "regocijo" Añ.
"Consuelo, caricia"
A.
v. bozkario.
Igaro daruezala euren egunak pozkaria ta atsegin artian.
CrIc 79.
Ibilli nas neure pozkari ta gurarien billa.
Añ
EL1
64 (EL2 73 pozkarien).
Jerusalengo Elexan bere Semea arkitu ebanean artu eban pozkaria andia.
Ib. 219.
Larri-estuen pozkaria, erregutu gugaiti.
Ib. 229.
An idoroko dozuez pozkari ta zoriontasun guztiak.
Añ
LoraS
182.
Oraingo zoriontasun ta pozkari uts laburrak zer balioko deuskuez?
Ib. 69.
Biurtu zan berriz plazara pozkaria agertzen zuela.
VMg 42.
Bizkaiko Iaun-ordean / emazte andreagaz / Kontze gelditu eizan / pozgari andiagaz.
Azc PB 143 (in Ur PoBasc 191 pozkari).
Ospaten eben pozgariakaz / ordiak euren moduan.
Ib. 76.
Eliza amak, Laetare-igande onetan, pozkari bat beraren semeai emotearren, barua kendu izango eutsen bear bada.
A EEs
1916, 114.
Zeu zara frutu bedeinkatuaz / gure naikunen pozkari.
Gand Elorri 137.
Txiroak eta landerrak zeru txiki baten pozkaria izaten dabe, atso-aguren antzera.
Erkiag BatB 35.
2.
(Izt),
pozkaria.
Caricia, fiesta.
"Alagos y fiestas (del perro), pozkariak
"
Izt 9r.
v. pozkeria
(2).
[Txakurrak] sarritan sartu ta eregetan dabenai zaunka ta eseste ordez, milla salto ta pozkaria.
CrIc 31.
Etxekua bada, ta ezagun egin bada kanpokuaz bere, sarri etxian ikusi dabelako, ez deutsa gatxik egiten [txakurtzarrak], ta bai pozkarijak.
Mg CO 106.
Dakus, nola txakurtxoak egiten diozkan pozkariak etxeko jaunaren bularrean aurreko oñak ipinirik.
VMg 20.
Obeto artuko naute ni ere alako pozkaria batzuek egiten badiozkat.
Ib. 20.
POZKARIAZ.
Con alegría.
Bakarrik etorri banintz, ez eban zaunka aserre usaiñekorik egingo, ta bai urten bidera pozkariaz alliari eragin ta parlanzuban neugaz ibilteko.
Mg PAb 92.
POZKARIZKO
(Adnom.).
Entzuten dira soñu / pozkarizkuak.
Enb 96.