1.
(
Dv),
igortzale,
igorzale (
VocBN
→A),
egortzaile (
H).
(El) que envía, remitente, emisor.
Sinhetsi zuen errexki dirua bietan egortzailleak egorriren zioela.
Lg II 360.
Eskerrak diozkategu laguntza hoikien igortzaileeri.
Prop 1894, 144.
--Ez dautzuet nik ebatsiko zuen eliza. --Ba ordean zure igortzalek.
HU Zez 127.
Ez dira ez harat joaiten direnak aberasten... bainan, harat gazte horien igortzale trafikantak!
Larz Iru 144.
(Como segundo miembro de compuestos).
Aintzinean, debru batzu bezala, flammenverfer direlako su igortzaile lotsagarriak beren mitriolatzeko tresnak bizkarrean.
Zerb Gerlan 87.
2.
(Dv),
igortzale (BN-mix, S ap. A
),
egortzaile (H).
"Dissipateur, dépensier"
H (s.v. egorlea).
"Pródigo. Aita biltzale, seme igortzale
"
A.
Batzu xuhurrak eta begirazaile onak, berze batzu egorzaile, gormant, jokolari.
EskLAlm 1849, 15.
3.
igortzale.
Emisora.
Frantzian radio igortzale postak gobernuaren eskupean daude.
Herr 3-12-1959, 1.