(A).
De mal aspecto, malencarado, torvo; deforme.
"Mal aspecto"
A ( Lh), que cita a Dv (pero éste sólo da itxuragaitz, radical de itxuragaiztu, e itzuragaitzeko (qq.
vv.)).
A itxuragaitza.
"Ay, mal talle" (Pamplona, 1601). ReinEusk 114. Erio itxuragaitza dabila ain bardin erregeen palazioetan nola pobreen etxoletan (254). "Pallida mors"
.
LE-Or (v. tbn. LE-Ir).
Badakusa lurra negu-nagiak ateratzen, elkor itxuragaitzak azalduki.
'Mottes difformes'
.
Or Mi 109.
Halako mustro edo bidutzi itxuragaitza dirudi.
MEIG I 157.
ITXURAGAITZEAN.
De mala manera.
Edireiten bazara disposizionetan otoi egiten dizut kargako borz sos bear baitituzte Urtubiako dretxoaren pagatzeko an itxuragaitzean erabil eztitzaten.
CartVera
264.