diakro.
Diácono.
v. diakono.
Tr. Exclusivamente septentrional.
Pastor, surbeillant eta diakre guziék.
Lç
Ins
G, 6v (Ol yaurotseiñak, Ker laguntzailleak
).
Diakreak diraden emazte bederaren senhar, gobernatzen dituztelarik honestki bere haurrak eta bere etxeak.
"Les diacres"
.
Lç 1 Tim 3, 12 (TB diakroak
).
Abade da, kalonje da, diakre ordenatu.
(c. 1689).
BertsZB
134.
Apez, diakre, fraide.
Bp II 63.
Diakreak ere izan behar dire orobat honestak.
He 1 Tim 3, 8 (Dv diakreak
).
Eta gero berantxago, ordenatu diakre.
Jnn SBi 148.
Diakre-estola.
Ib. 106.
Flodegera, katedraleko diakre-nagusia.
Ib. 107.
Zazpi diakreak.
CatJauf 130.
Nicee deithu hirian egin aphezpiku, aphez eta diakre bilkura handiak.
Zerb IxtS 100.
Predikari handi bat heldu zela ikusirik, buruzagiek doidoia diakre zelarik hasarazi zuten.
Zerb Azk 54.
Ene diakre urtea igurikatu gabe, erizain izaiten hasi semenarioan.
Larre ArtzainE 161.