1.
(SP→Dv, A, H).
"
Lardea, appréhensif. Larde naiz horren egitera, j'appréhende de faire cela"
SP.
"1. craintif, qui a peur; 2. timide, qui a une honte honnête de ce qui blesse la pudeur"
H (que cita los dos ejs. de Oihenart).
Gero ahutz-araldea, / potarentzat lardea.
O Po 35.
Etziren ber zu batere / larde, gaurgoitik, oinaren / puntan bihotza duenaren.
Ib. 44.
2.
"(Sust.) (SP, O), appréhension, peur"
Dv (pero no aparece como sust.
en ninguno de los dos).