(Lcc, Gèze (-lü-)),
dilobio,
dulubio (dülü- Gèze).
Diluvio.
v. uholde.
Halakotz orduko mundua ur dilubio batez estali izanik galdu izan da.
Lç 1 Petr 3, 6.
[Libratu bait zenduen] Noe dilubioaren uretik.
Mat 359.
Noe justoak pasatus gero tenpestade dilubioko andi hura.
Ber Trat 17r.
O Iongoiko, holtz-adarra Noeri iraikia, / Ez han hara bidaltzeko dilubio handia.
EZ Man II 112.
Dilubio handi hartan, Noeren denborako uholdean.
Ax 568 (V 363).
Beraz bertze jendeak pulunpatzean dolore suerte guzien dilubioan, zure itzalean gerizatu izanen dire justuak.
Gç 44.
Egiazki aragi orok theiütü ükhen zian bere bidia, hartakoz jarraikiten zen dilübio handiari.
"Diluvium magnum"
.
Mst III 31, 4 (Ip dilübio; SP, Ch uholde, Ol ugoldetzarra, Pi uriol, Leon uhaldea).
Noe, dilubioko uretan ito etzedin.
Cb Eg II 271.
Batzük kokatzen die [lürreko paradüsia] Indietan, berez Mesopotamian dilobioari galtho, beha zereien gaiza.
(Interpr?).
Egiat 196.
Noek dilubioarén akabánzan bializuén úsoa.
LE Ong 73v.
Dilubio edo ugalde jeneral batekin.
Gco II 43.
Guziak ondatzera zetorren ugoldea edo dilubioa.
Lard 8.
Zeren ala nola dilubioain aitzineko egunetan yaten ta edaten baitzuten.
Echn Mt 24, 38 (Hual dilubiuaren, Samper dilubioari; He, Dv, IBe uholdearen, TB uheldoaren, Ip uholdiaren
).
Noe dilübiotik begiratürik.
CatS XII.
Uiolde edo dilubio-aurretikoa.
Erkiag Arran 25.
Bai, martxoa ez balitz / joan dilubio, / Gau ta egun jario / bear baiño geio.
Insausti 250.
v. tbn. Oteiza Lc 17, 27.