1.
(
V-ger-arr-oroz-och-m-gip),
zardain (
V-ger),
zardin (
V-ger),
sarden (
V-gip)
Ref.:
A (zarden, zardaiñ, zardin);
Iz
ArOñ
(sarden)
.
"
Zardaiñ [...], esbelto, torneado"
A.
"
Zarden [...], hombre alto y bien formado, esbelto"
Ib.
"Airoso, garboso, alentado, zandena (o r)"
Dgs-Lar 9.
v. zardai
(II).
Aretx gazte zardena.
AB AmaE 86.
Gariak dagoz alez betetan mardo ta zarden.
Ib. 191.
Baso-oianeko zugaitzak, / pago zardañak ta aritzak.
Astibia Ol 45.
Baña, il-oge-buruan dakust / gotzon bat geure pozgarri, / zarden ta zutik ain adoretsu / aberrijaren zaindari.
Enb 35.
Bizitza zear bekit / bide-erakusle zardain / zure argi-garra.
Onaind Olerti
1960, 11.
Esku zardenaz baekidan / neure besoti oratu.
Lazarraga B12, 1179v.
Oñ-esku zardenok apatzen diot.
Ib. B15, 1180v.
Estirado.
Zara Tiroren idun zardenen mostutzalle, / zara beraren zedro zuzenen menpelaria.
AB AmaE 439.
Abietan da laster beragaz zeñ azpiratu, / zarden jarrita griña luzeak astindurik.
Ib. 451.
Ziztrintxoenak [lorak] bere / buruak jaso egiñik, / zarden zuzen eregirik / jarri ziran dotore.
AB Olerk 397.
Sarden ibilli bear da, sarden!
(V-gip).
Vill Egan
1968 (1-6), 88.
zardain (V-ger-ple-oroz ap. A),
zardein (V-arr ap. A
),
zardin (V-ger-arr-oroz ap. A).
"Enjuto, seco, demacrado; se dice del rostro"
A.
Neure aragiok dakustanean / zein zarden direan eskutxoetan, / ber[ta]ti jasartenax eresketan.
Lazarraga B15, 1181v.
2.
zardain
(-aiñ V-ger ap. A). Vigoroso. "Árbol robusto, fuerte" A.
Kantau begie: Anbotok zarden / gordetan badau burua.
AB AmaE 425.
Baña orañdik zarden zakustaz / zorioneko Arbola.
Ib. 31.
3.
"(V-ger-ple-arr-oroz-m-gip), ganado bien armado de cuernos"
A.
ZARDEN-ZARDEN
(zardin-zardin V-ger ap. A). "Landara mizketuak dira zintadikoak, zardin-zardin asten direanak, las plantas de un vivero están mimadas, crecen esbeltas" A.
Atsotxu makar sardin sardin tximurdun batek berba bi edo iru esan arte.
A Txirrist 27.