1.
zigoina (det., Lar DVC 200, H, Arzdi Aves 166 (-oiña); -oña VocBN, H (det.)),
ziguina (Ae; -uña AN-egüés; Chaho (-uña)),
zigueña (AN-ilzarb, Sal, R; Lcc 96),
ziguin (-uñ Gèze),
zikuña,
ziguñe (AN-olza),
zigu (R-uzt)
Ref.:
Bon-Ond 144;
VocPir
484;
A (zigu)
.
Cigüeña.
Cf. zinkun. v. amiamoko.
Zigoña bat gañetik / zan egan pasatzen.
It Fab 86.
Igaran zen hurbiletik / zikoina lepho luzia.
Arch Fab 143.
Haxeri jaunak behin / begiatu zien berekin / zikoina barazkaitako.
Ib. 145.
Zigoiñak, eta asko bertze, zigoiñak ez direnek, / deus egiñ ezdute nahi, saria ez badute hek.
Gy 72 (v. tbn. 71).
Urtebete geruago zikuñak bixita egin zioten tximinetik beera motiko zoragarri bat jaurtiaz zorioneko elkartzearen sarigarri.
Etxde JJ 212.
Etxe txiro batean jaio zan, zigueñaren, burioaren deskuido bategatik.
Osk Kurl 20.
Bertan egiten dute txoriek habia, ipuruetan zikoinak etxea.
BiblE Ps 104, 17 (Dv, Or, Ol, Ker amiamoko
).
2.
"Ciconia, zigóña, [...] musika, trufa, kheñúa, buru kheñúa
"
Urt V 22.
"Ciconius, zigoñarena, zigoñezkoa, zigoñetikakoa
"
Ib.