1.
(AN-gip ap. A
).
"Ocasión, tempero. E
ztago aroirik itxasora ateratzeko, no hace buen tiempo para salir al mar. Ezta txalupa etorriko, eztagolako aroirik, no vendrá la lancha, pues no hace buen tiempo. Joango naiz ni nai dutan aroian, yo iré en ocasión que yo quiera"
A.
v. 1 aro.
2.
Humor, estado de ánimo. "Aroia artzen dio, le toma el pulso, le entiende" A Apend. "(Beiak libratu ondoren) leku batera joateko aroia du (taberna batean, bidean sartzeko)" (AN-gip).
Gau artan farrerako gaia izateagatik, aroiari jarraitzeko asmoa artu zuan.
"Y por tener que reír aquella noche, determinó de seguirle el humor"
.
Berron Kijote 50.
Auxe buruan zuala, Rozinante bere erri-alderuntz gidatu zuan. Aroiari antz-eman zion onek, ta aiñ gogotsu abiatu zan, ba zirudian oiñik ez zuala lurrean jartzen.
"Casi conociendo la querencia"
.
Ib. 57.
AROIA HARTU.
Acostumbrarse, coger la medida.
Nolabait ere zapat oieri / artu nai niyon [sic] aroia / oiek austeko bildurrez beti / pausoka eman doi doia.
Auspoa 115, 111.
AROIZ.
Oportunamente.
Ego-aldetik enadatxo bi / etorri zaizkidanean. / Aroiz erdu-ta or beren kabi / xarraren aldamenean / abegi on bat eskatzen daude / txioka tellatupean.
EA OlBe 15.