1.
Envanecerse, ensoberbecerse.
Graziak bere etsaiak berak maiteitu, ezta burupetzen hainitz adiskide izana gatik.
SP Imit III 54, 6 (Ch eztio buruperik ematen, Mst, Ip handitzen, Echve, Ol arrotzen, Leon urgulutan sartzen).
Adoratzentut konseillu izigarri hek, zeinetaz aurtikhitzen baituzu izialdura espiritu urguilluak baitara burupetzen direnean ikhaitera, egin gogo ditutzunen ezagutzara.
"De ceux qui osent s'élever à la conss. de vos desseins"
.
SP POB 67.
2.
(Lar, Añ).
"Inclinar la cabeza, en señal de reverencia o cortesía"
Lar.
Sazerdotea burupetu ta makurturik, adierazoten dau Jesu Kristo auspez etxunik Jesemaniko Hortuan.
Añ
EL1
93 (
EL2 102 makurturik
).
3.
(Con aux. intrans. bipers.).Antojarse.
[Persiako errege bati] burupetu zitzaion trumoiak eta tximistak bota biar zituala Jaungoikoa balitz bezala.
Ag Serm 282.