1.
(Lar→H),
izairi. "Naturaleza", "esencia", "ser, el ser de una cosa" Lar."La costumbre es otra naturaleza, oitura omen da bigarren izaira
"Ib.v. izaera. Betan gudukatzeko ukhanen duzu eta hein elheka gaxtoen kontra, eta izairaren sentikortasunaren kontra. Birjin 60. Osotasunaren izaira da onhesgunea. Ib. 119. Emaztekiek gizonek beno bihotza hobiago diela, hen izairia delako mehiago. Egiat 218. [Itxasoa] bere izairiaz ezta gazi. Ib. 266. Esperantzaren izairia dago zerbaiten ügürükian ta neke eztaitekenian. Ib. 243 (195ss. izairi; 165, 183, 195, 207 y 256 izaira). Zenbat izaira edo naturaleza, adimentu ta borondate ditu Jangoikoak. Legaz 13 (v. tbn. 14). Morde Garikoitz izaira edo naturaleza azkarrekoa zen. JEtcheberry 33.
sense-2
2.(Lar), izairi,izari.Naturaleza, universo."Realidad, existencia"Lar.
v. izadi. Iduri dik ya izaira guzia hunen kontra altxatu dela. KadBet 172.
Deusere sinhesten eztianak izairia beno gorago, eztu izairiaren Jinkoa sinhetsiren. Egiat 178.
Zühür zaharrek Izarian zazpi gaiza ezin hobenak zütien ediren [...]: sinhetsin argia, [...], ta amorioaren indarra. Ib. 205s (178 izari
).