(V-oroz-ger; Lar, Añ, Dv, H),
atzasal (V-arr-arrig-ger),
atxatzal (V-ple)
Ref.:
A;
Holmer ApuntV;
EAEL
291
.
Uña.
v. atzoskol, azazkal, azkazal.
Urratzen zizten gorputzeko aragiak burnizko atzazalakin, ta ateratzen zizten, kupida gabe, ortzak ta azkazalak.
Ub 117.
Ez ullerik ez atzazalik ebagitea.
Añ
MisE
230.
Orkoro bietako / atzazal artean / puskatuten da ardia / memento batean: / atzazaletan loirik / geldituten bada, / mokor baten ganean / gonan kenduten d.
Azc PB 69.
Zer edo zer aaztu bailitzakion, beera begira ta atzazalak iaten egoan.
A BGuzur 145.
Bei-atzazal zati bat emon eustan tripaki egosi apur batzukaz.
Or Tormes 77.
Alantxe, neure eskuen lana, edo zuzenago esateko, atzazalena, eguneko yatekoaz batuta, bazkaria amaitu gendun.
Ib. 49.
Zaldien atzazalak eta gurpil-uztaiak mendiarteko zokondo ixillean zegien burrunbara.
TAg Uzt 18.
Gorputzean ez eban, ziñez, garbitasun lar ezagutu. Aren atzazalak sarri askotan illeta-soiñekoz erakutsi oi zituan.
Erkiag BatB 34.
En DFrec hay 4 ejs. más.