1.
(gral.; Lar, Añ, H (+ -kh-)),
erakaste (G),
irekaste
Ref.:
A (erakaste, irakaste)
.
Enseñanza, doctrina, instrucción.
Konfesio ta komunioko sakramentuen gañean erakasteak.
Mg CC I (en contexto similar Mg CO 1 y CatBus 47 irakaste).
Haren egintzarik mendrenak erakhaste salbagarriez betheak dire.
MarIl 108.
Jansenisten irakaste gezurtiak.
Arb Igand 109.
Eskolia bide dala, gaur arin zabaltzen da irakaste ona.
Kk Ab II 80.
Laguntzaile zituen Platonek bere irakaste-arloan.
Zait Plat 22.
Zain eta muin iakintza-irakasteari zeragoiona.
Ib. 125.
v. tbn. Añ LoraS 87 (18 irekaste). Vill Jaink 100. Erakaste: VMg I. EE 1884b, 286. Ag G 352.
2.
"(Sal, R), proclamas de matrimonio"
A.
"Anuncio en general"
A Aezk 120.
IRAKASTE-AULKI.
v. irakastaulki.