1.
(V-ple-arr-oroz-m ap. A; Zam Voc),
masal (V-arr ap. A). "Persona afable, de buen carácter, noble"A.
Oso mendu oneko emakumea, masala berez, apal, zintzo, esaneko, ixill, baketsu ta ona. AgKr 53.
Ama samur au alai, mazal, adikor eta laztantsua izan zan beti. EguzkLorIl 172.
Nigaz beti ixan dalako mazal. Otx 97.
Mutil mazalak isil-gorde bat / ezin koka biotzean. OrEus 223.
Gizon mardul, zabalkote, zuri-gorri ta mazala zendun Azkue jauna. IbargEG 1958 (5-6), 510. Gabontzaren emazteak, maratz eta mazala emoten dau. ErkiagBatB 123.
[Andre] aietan ere, batzuak mazalak itun; ona ta ongi zegoken aientzat dana. AtañoTxanKan 154.