1.
(BN ap. A
; -kh-VocBN, Dv, H),
ukendun (-kh- Dv, H, ükh-Gèze→A). "Possesseur, propriétaire"VocBN y Gèze."Hacendado"A.
Emazte bat ar dezaket ukanduna, nere eralgi-bearrak ez geitzeko. OrAitork 145.
Ukandun aunitzek, ba, Kristautasuna azken orenean beuren gogapea bare idukitzeko, onura derakarkien sistema lokagabea uste zuten zala. EG 1957 (3-4), 106.
sense-2
2.(El) que posee algo. Bestela esan, gizonak dira izandunak edo ukandunak, bihotz zuzena bestek, gizonek hain zuzen, izana edo ukana da. MEIG VII 110.