1.
(G-goi, AN-5vill-araq ap. A; e- Dv, H),
egaaka (Dv (V)),
egoka (V-m ap. A
).
Volando (sentidos prop. y fig.).
v. hegan.
Tr. Exclusivamente meridional, documentado desde mediados del s. XVIII.
Ez dela beti onen aisa ibilzen egaan edo egaka Mirua ere.
Mb JBDev 8.
Ignaziok bere Seme santuak ikusten zituen munduaren lau parte ta urrutietan egaka.
Cb SIgn 143.
Egaka zerura igo.
Cb Just 135.
Zeruain erdian barna egaka.
Echn Apoc 14, 6 (Ol, IBe, IBk (h)egaka; Ur (V) y (G) egan
).
Txoriyai egaka beira egonda.
Sor Bar 98.
Adarrik-adar, egaka.
Ag AL 54.
Indar berri batek egaka bezela eraman zuen.
Goñi 32.
Egaka ikasten.
Ag G 43.
Itxon: txori bat, zear, egaka / dabil, kabigai-lorrez, esaka.
Ldi BB 112.
Bebiltza egaka egaztiak.
Ol Gen 1, 20 (Urt, Bibl hegalda(tu), Ker egaz; v. tbn. Olo Imit III 5, 4).
Kurloea egaka eta elaea egaz lez.
Ker Prov 26, 2.
Iru orduan egaka ere / ezin bajatu errira.
Auspoa 77-78, 183.
Maizago topatzen dugula behe-aldeetan narrazka gaindegietan hegaka baino.
MEIG IV 104.
2.
(Sust.).
"
Arranoaren aire ganeko egoa edo egaka, le vol de l'aigle en haut des airs, dans l'air (Mg)"
H.
HEGA-HEGAKA
(Intens. de hegaka).
Bere zoro-aldiaren irudipenetan ega-egaka.
Berron Kijote 199.
HEGAKA EGIN.
"Volar, egaka ein" VocZeg 288.
Egin bearko du egaka.
Urruz Zer 138.