1.
(Urt III 33),
terribile .
(Adj.).
Terrible; impresionante, enorme.
v. ikaragarri, izugarri.
Aitzinera ethorri izan zaizkan bi demoniatu thunbetarik ilkhirik, guzizko terribleak.
Lç Mt 8, 28 (He furios, Dv, Ip gaitz, Ker, IBk, IBe gaizto).
Ekusi eiano salbaje terrible bien figurea.
Lazarraga A, 1153r.
Guztizko uzkar terrible bat / nik banegion pulzatu.
Ib. B12, 1180r.
Seguratzen zitut ezi gizon terrible bat dela.
Echaux 155.
Zu bazine munduko handiak bezala gaitz eta terrible.
Harb 230.
Komunski herioa ororen da terrible.
Tt Onsa 148.
Zor terribleak egiten tut / bekhatuak egitean.
Gç 142.
Zer egingo dau Jesu-Kristok Juizioko egun andi, terrible, ikaragarri atan?
Oe 67.
Gauza terribile dena.
FamInst
787.
Jeutsiko da zerütik gloria eta püxanza terrible batekin.
CatLan 49.
Gaztigu ahal daitezken terribleenak.
Brtc 146.
Zure estatiaren düzü / afruntü terriblia.
Xarlem 1114.
Badaitekeia itsu detzan / manera haiñ terriblean / guzien adimenduak?
Gy 286.
Bake terriblia da / potentzia otan.
Bordel 151.
Orraziya zalako / arma terriblea.
Noe 23.
Pena terrible aiek.
CatUlz 48.
2.
(Adv.).
Extraordinariamente.
Izigarriko gizon pollita [...] eta terrible debota.
Etchebarne 31.
Terrible maitatu ginuen elgar.
Ib. 81.
TERRIBLEKO.
Terrible.
Bi aldetarik tiroka / gure errekesta, / kosta aize bateki, / lur barna tenpesta, / han ikusi ginuen / terribleko besta.
Bordel 41.
Extraordinario.
Ene seme horrek ba zuela terribleko boz ederra.
Etchebarne 125.