1. (L, B, BN-baig, Sal, S (+ -lh-); -lh- VocBN , H), ilhaurtu (BN-baig), illurtu (G-to; H (G)) Ref.: A (ilhaur, illortu, illurtu); Lrq (ilhortu); Satr VocP; ZMoso 60; Izeta BHizt (illortu) .
"Avorter. Behin ilhortu den behia beldur izaiteko da berriz ere ilhor dadin, une vache qui a avorté" H. "Abortar. Ilhaurtu da (BN-baig), ha abortado" A. " Beiak umea illurtu digu, la vaca ha abortado la cría" Ib. " Auntza ilortu da, ha malparido la cabra" ZMoso 60. " Beia ilortu da. Behorra ere illortu. Biek ilortu " Izeta BHizt. v. ILOR EGIN, iroldu.
[Ardi ernari] hanitx ilhortzen dirade ondoramen hortarik. D. Béhéty GH 1931, 451. Batzuetan meskabuz ilhortzen dira behiak. Gatxitegi Laborantza 169 (ap. DRA).

2. Animal que ha abortado.
Samalda oetako bakotxak [...] izango ditu laurogei ardi umegitekoak, beste ogeiak lagatzen diralarik antzu eta illurtu gertatzen direanentzako. 'Que quedan estériles o abortan' . Izt C 169 (cf. ib. 221 armuñekoa, pikortalla, enpatxua, illurtua, en una lista de enfermedades de ovejas; no es seguro que se trate de un sust., aunque así lo interpreta Hiribarren, que lo toma seguramente de aquí: "ilurtu, maladie des brebis").

3. ilhortu (Sc ap. A; Dv (BN)). (Sdos prop. y fig.). "Abortivus, avorton" Dv. "Abortado" A.
Haur ilhortu baten ezurtxoak. Mde Po 99. Bere zorion ilortuen intziriak. Mde HaurB 13. Irriki ilortuak. Ib. 51.

4. "Échouer. Egiteko hortan ilhortü gütützü, nous avons raté le coup" Lh.