1.
onroso.
Honroso.
v. ondratsu.
Ume txikietarañokoak dakite izen ondroso au zeren bidez datorkioten.
Izt C 193.
Probintzia onetan guztiz ondrosoak / beti izan dirade dantza ta bersoak.
Ib. 219.
(Uso pred.).
Onroso gelditu da / Axentxio Rekondo.
Ud 153 (v. tbn. 75).
Pello errotariya / onroso ariya, / obratik juzgatzen da / bertsolariya.
AzpPr 62.
Zuria da asmo au, / ta onroso balekitzu / indartzazu berau.
Iñarra EE
1895a, 521.
2.
"Soñeko ondrosoa: holgado; bazkari ondrosoa: sin escaseces" (G-goi-bet). v. ondratu
(3).
(Uso pred.).
Zañez ondroso egonagatik / okelaz gaude urriak.
Uzt LEG II 29.
Buru, beso ta ankak / ondaturik oso, / zorionetik illun, / gaitzetik ondroso.
Insausti 135.
Sasoia eta abildadea / biak daduzka ondroso.
Ib. 172.
Ezaguera gutxi ta / aizea ondroso.
Ib. 314.