(SP; h- L ap. A
; Dv),
arranpotzu.
Espumoso, espumeante; que babea.
"
Aha bazter arrapotsua, qui écume des deux côtés de la bouche"
SP.
"Écumeux"
Dv.
v. arrapoti.
Erdian ibaia arranpotzua biribillka]l[tzen baita suge bat bezala.
BOEl 215.
(se trata de Atheka, en una versión diferente de la de 1870)
Orduan, ur gahuntsu edo arrapotsuan sarthurik, piroguak egiten du behin mokoz behera pulunpatzerat.
Prop 1902, 133.
Badaki bare-kurkuilloari darion ur-nigar arrapotsuaren bulharretako baliatzen.
Prop 1906, 231.