1.
(Onomat. del ruido de la campana).
Taupadaka asi yakon biotza, zertzuk kanpai ete ziraneko arrenkuraz, baiña bederatzi dangaden ondoren txilin txilin zolia astean, osoro itzarriaz [...].
Erkiag Arran 155.
Gure Mañaxi, koitadatik pasata azkenean be txilin txilin.
(V-m).
EZBB
I 138.
(aludiendo a la campanilla que se toca en los funerales de los niños)
Txakurra an dijoa, / txilin-txilin-txala, / belarri-xabala, / zintzarria lepotik / zintzilik duala. Zendoia 102.
2.
"
Txilin-txilinera (V-ple), jugar a echar nueces, una por una, al boche"
A.
3.
Onomat. de algo que cuelga.
"Le había dicho chilin, chilin en vascuence, que es decir colgado o ahorcado"
(Lumbier, 1575). LexHNav
II 157.
"Le dijo que era de raza de putas y chilin chilin
"
(lumbier, 1609). Ib. 157.