(SP, Lar, H, A) .
(Aux. trans. e intrans.).
Excusar(se), disculpar(se), poner excusas.
"Dissimular",
"fingir"
Lar.
Paulek haren iniuriatzeaz bere burua desenkusatzen.
Lç Act 23 (tít.).
Badirudi aphur bat bedere adinak desenkusatzen duela.
Ax 190 (V 128).
Nola ezpainintzen neure buruaz fida, desenkusatu nintzen ahal bezanbat.
Ib. 15 (V 6).
Ez aitortu zeure kulpa, bai desenkusatu.
Hm 196.
Humiltasunaren itxurapenaz eta estakuruaz desenkusatzen da.
SP Phil 209 (He 211 exkusatzen).
Lanaren mensa eta falta reparatzen eta desenkusatzen diala langiliaren [...] borondate honak.
Tt Onsa 6 (29 desenkhusatzen).
Gure jakitate eskasak ezkaitu desenkusatzen Jaunaren aitzinean.
Dh 141.
Asko bertze meditazione egitetik desenkusatzen dire bere lanean hari beharraren gainean.
Ib. 93.
Bere buruak desenkusatzen dituzte, bere nahiaren kontra gerthatu zitzaizkotelakoan.
Ib. 144.
Desenkusa nazazu atzokoa gatik.
Mde Pr 61.
Emazte langilea zen, umila, bihotz onekoa, bertzen desenkusatzeko lehena.
Herr 11-12-1958, 3.
EZIN DESENKUSATUZKO.
Inexcusable, (lo) que no puede ser disculpado o excusado.
Ezin desenkusatuzkoak gare, baldiñ ez badugu amodio bero eta nahikarako bat Jesus Kristorentzat.
JesBihD 31.
(JesBih 26 ezin eskusatuak)