1.
(
H).
Matanza (de personas o de animales); asesinato, homicidio.
v. hilkintza.
Txerri-ilketa astea.
"
[Semana] de la matanza del cochino"
.
Or Eus 132.
Aita-ilketan ere, nerau gaiztotzat ezetz egiztu?
Zait Sof 134.
Azkenekotz izugarrizko damu bat jabetu zen haren kontzentziaz hilketa horren gatik.
Mde Pr 74.
Beste ilketa bat goizean izango zala entzun nion gudari bateri. [...] Il bear zituztenen izenik ez nuan jakiterik izan.
Ugalde Iltz 25.
Lintxamentu bat izan zela hilketa hura.
Arti Tobera 264.
Orduan egiazkoa izan zen gure soldadoaren hilketa.
Ib. 268.
Gudu, ilketa, zorigaitz, ondamenak.
Gazt MusIx 96.
Gaizkillearen iñosokeri baten bidez agirian jartzen diran ilketa bikain oiek.
NEtx LBB 110.
Ilketa oiek bukatu ditezen.
BAyerbe 170.
Onen ilketak errian naigabe eta asarriak.
Gerrika 86.
Gudukak ziren orduan Poloniako lurretan, Dantzig eta beste, kalapita eta hilketa frangorekin.
Larre ArtzainE 141.
En DFrec hay 54 ejs., meridionales.
Mortandad.
Entzun det ilketa gogorra dijoala Bilbon: amaseitarañe iltzen omen dira egunoro.
EgutTo 8-12 (ap. DRA
, que no da año).
2.
"
Ilketa (BN-baig), conducción del cadáver"
Satr VocP.