1.
(
Dv,
H),
eihargarri (
H),
igargarri (
H),
aihargarri (
Darric ap.
DRA
.),
igergarri (
H),
eargarri (
H) .
(Sust., precedido de gen.).
(El, lo) que seca, agosta, consume (sentidos prop. y fig.).
"Qui fait sécher, qui desséche, qui fait dépérir. Idorte bat dugu landare guzien ihargarri
"
H.
"
Haur hori izanen da bere burhasoen ihargarri, cet enfant fera le désespoir de ses parents"
Dv.
Harganiko partitzia ene eihargarria; / berriz ikus dirodano, bethi malenkonia.
E 153 (el ed. traduce: "mi consunción, mi agotamiento").
Nulaz erraiten düzü enizal' ageri? / Hitz hori bera düzü ene eihargarri.
ChahoKant
LIX.
Ene maite pollita, zira xarmagarri: / kolore xuri-gorri, arrosa iduri, / mundurat jina zira ene ihargarri.
Xaramela 222.
(No precedido de gen.).
Egurrak [bustiak edo ezeak] urtu edo gastatzea su onik egin gabe, kea bakarrik emanaz, igargarri edo piztugarri onakin su ona egingo lukean bitartean.
Agric 51.
(DRA traduce "secador, que seca" (?))
2.
(Adj.).
Que consume (fig.).
"Tabes caeca, [...] hira ihargarria, hira iharabargarria, barreneko su ihargarria vel iharabargarria
"
Urt IV 12.
"Propre à faire sécher; ne s'emploie qu'au figuré"
Dv.
Zure aho gozotik nere kondenamendua hartu beharra! Ai ohartze ihargarria!
Dv LEd 204.
Alde orotarik [...] hestura gaitzak eta etsimendu ihargarriak.
Ib. 249.
Hobi ustel ihargarri horretan.
Ib. 260.