1.
(Lar, Añ).
"Acotación, citación, cita"
Lar.
"Cita, citas"
Añ.
v. aipu.
Zitak edo deierak, zuzen edo oker ete dagozan ikusteko astirik euki eztot.
Añ
GGero
4 (corregido sobre deiak).
2.
(Añ),
deikera (Lar).
Llamada, llamamiento.
"Vocación, inspiración, llamamiento"
Añ.
Guztioi emon daiguzala graziazko ondasun ugariak, biotz-kisketadak, deiera ta gogo santuak.
Añ
MisE
50.
"Zantzua" edo "deadarra" lagunei egiten zaie, eizea zertan dan. [...] Eiztari askok atzeman dutenean, [...] baten deiera aukera oi dute.
Or Eus 48n.
3.
(V, G; Mg PAbVoc 225, Dgs-Lar),
geiera (V-ple)
Ref.:
A (deiera);
Zam Voc (deiune);
Ort Voc
.
(Gralmte. en plural).Proclama(s) de matrimonio.
"
Deidxerak botateko moduen ibilli, andar como si pronto fueran a casarse"
Ort Voc.
v. dei
(2).
Egun baten igon eban elizgizon batek irakastegira (púlpito) ta asi zan deiak edo deierak erakusten.
A Ezale
1898, 10a (en nota: "Erderaz proclamas edo moniciones. Eliz-deiak bere esaten iake").
Pasa dan domekan yuen die lelengo deidxerak.
Ort Oroig 79.
4.
"
Deyera, modo de llamar"
Bera.
Josetxok ikasi ebanean senar-emazteari aitta ta ama deittuten, adurra jausten jaken oneri, pozen pozez, deiera ori entzunaz.
Echta Jos 24.