1.
(AN-5vill, B, BN-lab-arb; Dv),
errekalatu
Ref.:
A;
Gte Erd 124
.
Arruinar(se); perjudicar.
"Ruiner, se ruiner"
Dv.
v. ERREKA JO.
Hori bera da gerthatzen / maiz fortunaren bidean. [...] / Etsaiari dio halaber bertzeak / egiten bertze hainbertze. / Hala non finean biak / errekaratzen baitire.
Gy 185.
[Faruxak] lurra ere ez du errekaratzen, kontrarat, on egiten dio.
Dv Lab 98 (v. tbn. 177).
Ororen bürian zertara heltü gira? Laborariak errekalatürik dira eta geroak deüsere hunik ez hitzamaiten.
ArmUs 1895, 78.
Bada hemen loteria dohakabe bat, batzu ontzen bertzeak errekalatzen dituena.
Darthayet Manuel 425.
Bazkunak diru aunitz du eta ezta aisa errekaratuko.
Izeta DirG 31 (v. tbn. 104).
2.
"Arriver au torrent, au ravin"
Dv
(→)
A.