(Dv),
titxolari,
titxokari (BN-baig ap. A
).
(El) que dice frases rimadas o ditxos.
"Barde, improvisateur"
Dv.
"Chistoso"
A.
Baziren Hazparnen koplari eta ditxolari, gizon bitxi jostakin anitz.
HU Aurp 162.
Egiazko ditxolari pollitak Eskual-herrian gutituz doazila.
EGAlm 1897, 28.
Huna zer dezaketen irabaz kanpoan agertuko diren koplakari edo titxolariek.
EEs 1913, 364.
Ditxolaria baizik ez zen gure Jatsuarra, eta ez ohoina.
Barb Sup 170.
[Pertsulariak], baitezpadako duen dohaina, rimaren edo berdin bururatzen diren hitzen bilatzeko errextasuna da. [...] Dohain hori duena, titxolaria deitzen dugu guk hemen.
Xa Odol 57.
Ez du pertsularia izan behar, ni baino titxolariago izaiteko.
Ib. 58.