1.
(doa- Lar, H (s.v. doakundea)).
"Gloria, la de el Cielo, Gloria, doakundea, doakuntza
"
Lar.
"
Doakuntza (Zeruko-), la béatitude du ciel (Mb)"
H.
Arkituko da beti-beti atseginz-gloriz eta doakunz ezin andiagoz betea.
Mb IArg II 76.
[Jaungoikoak] Bere doakuntza edo gloriarekiñ jantziko ginduzala betiko.
Ag Serm 416.
2.
Don.
v. dohain.
Zeren galzen dituen horduan animak graziaren edertasuna ta bedeikanza, ta galzen graziari darraizkon birtute ta Espiritu Santuaren doakunz guziak ere.
Mb IArg I 141.