erabijau.
Transformar, modificar.
(Neol. creado por Arana Goiri de era 'forma, modo' y el "modificativo" -bijau (AG 2331).
Cf. irabiatu.
Busturiko Bikarijako Dotriñea, bere Izpijakerea ta Irazkerea bakarrik erabijauta.
(1897).
AG 1066.
Bere irudija erabijau zan euren aurrian.
(1897; Mt 17, 2).
AG 1559 (Arriand irudibijau).
Onek atzendu ta erabiauko dau aurtengo soldau-geien lerrokadatik Nikanor-en izena.
Erkiag BatB 162.
Etxean bertan daukan liburutxuan bere, aldaketa bardiña egin dau, ardura aundiz, ta egiñikoa polito batean erabiauta utzi dau.
Ib. 161.
"
Erabiyatu, disfrazarse, desfigurarse, simular. Doixtar bat zuizatar erabiyatuta, un alemán simulando un suizo"
BeraLzM.