1.
(
V, G, AN-erro, L; kh- BN, S;
Lar,
Añ,
H;
kh- SP,
Urt I 322,
Dv,
H),
keitsu,
kezu
Ref.:
A;
Lrq;
Etxba Eib
.
Humeante; lleno de humo.
"Enfumé, fumeux"
SP.
"Fumoso"
Lar.
"Humoso"
Lar, Añ.
"Que da mucho humo. Egurra, ezia bada, ketsua
"
Etxba Eib.
Hain su handia, ilhuna eta khetsua.
Ax 588 (V 377).
Infernuko sutillete kezu, botatzen duena usai gaistoa.
(177).
LE-Ir.
Amorio zikin ta ketsu oni su eman diozakien trata bide ta okasio guztietatik.
Echve Dev 349 (SP Phil 307 khegarrizko
).
Lurrun ketsu ugarien erdian.
AB AmaE 433.
Mendi khetsu, ilhun eta biluzik baizik.
Prop 1901, 111.
Suburdi keitsuaren gisara.
Ag Kr 199.
Egungo uri ketsu, erdaltsu, dirutsu ori.
A Ardi VI.
Sukalde ketsu epel-epelean.
Eleiz EuzkD
19 (1916) 8 (ap. DRA
).
v. tbn. Mb OtGai III 222. Ag Kr 117.
(kh- H),
eketsu.
(Lo) que despide vapor; lleno de vapor. "Ura beroago eta khetsuago" H.
Odola daukazu, gorri-eketsua.
TP (
in
MEOE 1041
).
(Lo)que produce gases.
Yanari beroak, espeziatsuak, khetsuak eta haizetsuak.
He Phil 322 (SP 320 khe, lanbo eta haizegarriek).
2.
keetsu.
Ahumado.
Azook balzak ta keetsubak jaraozak.
Mg PAb 58.
3.
Histérica, (mujer) afectada por supuestos vapores.
"
Emazte khetsua, femme sujette aux vapeurs"
H.