I .
(Sust.).
1.
(Lar),
su-egile.
Incendiario; el que enciende un fuego.
"Incendiario"
Lar.
Auzoko batek egin du sua bere mendia garbitzearren; baña ustegabean sartu da sua arizti gaztean baita dana igaro ere. Larritu da su-egillea.
Munita 43.
2.
"(L), fournier"
Lh.
3.
Fogonero.
Kapitana deika aritu zan su-egilleri.
Anab Poli 62.
Lurrunontzi bakotxean amalau gizon inguru ibilten ziran: lemazaiña, lemazaiñ-ordekoa, makiñista ta onen ordeko su egille edo feonerua (fogoneroa), ta beste amar inguru tostarteko.
Etxabu Kontu 116.
4.
Herrero.
Zelan perra batzuk saldu neutsozan sugille bati.
Or Tormes 11.
II .
(Adj.).
Combustible, que arde bien.
Beste egur baño sugillegorik duk au, basamaatsaren abarrak dituk eta.
Or Mi 79.