Etim. De bida- (< bide) + suf. -(k)ide .
(SP, Dv, A).
"Compagnon de voyage"
Dv.
"Coviandante, compañero de camino (O)"
A.
(La fuente de todos ellos es el refrán de Oihenart). v. BIDE-LAGUN.
Bidaide, gogaide.
"
Les compagnons de voyage s'entrecommuniquent leurs pensées"
.
O Pr 495 (Saug 35 bidaidek, gogaide
).
Geznariren batek, edota bidaideren batek ikusitakoak ez al digute bide-emango aren berri ikasteko?
Zait Sof 60.
Bakarrik ala, eskudunari dagokionez, bidaide kopuru aundiz ote zioan?
Ib. 78.
Atzetik naiz aurretik ioan zaizkidan bidaide ta adiskideen belarrietan.
Or Aitork 247.
Guk, bere aitak bidaide batekin egin elkar-hizketa entzunen dugu artean.
Osk Kurl 114.
Bidaideak tabakoa athera zuan eta biak hasi ziran erretan.
Ib. 115.
Azentua [...] ez da noski fonemen parean jartzekoa, fonemez gainekoa edo fonemen bidaidea baizik.
MEIG VI 101.